มีคนอ่านวันละหน้าส่งมาค่ะ รวมข้อคิดเตือนใจหนังสือวันละหน้ามาจนถึงหน้าที่ 20

มีคนอ่านวันละหน้าส่งมาค่ะ

รวมข้อคิดเตือนใจหนังสือวันละหน้ามาจนถึงหน้าที่20

ย้อนนั่งนึกถึงตัวเรา

ผลในปัจุบันที่เกิดขึ้นกับเราในวันนี้เพราะความยึดติดในหน้าที่ เต็มไปด้วยทิฐิมานะ คาดหวังทุ่มเท
และการกระทำก็ส่งผลออกมาเป็นกรรมที่เราต้องพานพบประสบเจอ

ทำไมต้องมาเจอแต่คนแบบนี้คนที่ชอบปลุกปั่นยุยงอิจฉาริษยาอาฆาต

ทำไมต้องมาเจอแต่เหตุการณ์แบบนี้ซ้ำๆซากๆ

ไม่อยากให้ใครมาก้าวก่าย เราเที่ยงตรงเราทุ่มเท เราโปร่งใส รับผิดชอบได้

ออกตัวปกป้องทุกคนเต็มที่ใครอย่ามาล้ำเส้นไม่ยอม

ผิดคือผิดถูกคือถูกโลกของเรามีแต่ขาวกับดำ

ไม่เคยเอาเปรียบใครมาดีเราก็ดีไป ใครให้ใจมาร้อย เราให้ล้าน

ไม่ต้องทอน

หากมาร้ายร้ายคืนได้ร้อยเท่าพันเท่า
ใครคิดเป็นศัตรูด้วยนี่ บอกเลยอาฆาตแรงกว่างูเจ้าที่

เอาให้เจ็บให้แสบ หัวหงอกหัวดำไม่สนหน้าไหนถอนๆๆๆ

และยังมีหน้าภูมิใจในความรุณแรงขั้นโคม่าของตัวเองหวงแหนอาณาจักร
กีดกันอาณาเขต ปกป้องตัวเองและคนที่รักสุดฤิทธิ์

ด้วยวจีกรรมคำพูดที่เผ็ดร้อนแรงสะใจอัตตาเป็นร้อย
อีโก้เป็นล้าน นี่ขนาดอยู่ในกะลาแคบๆ

แต่ดันเข้าใจว่า

กะลานั้นเป็นฟ้าเป็นจักวาล
หารู้ไม่อัตตากะลาใบนั้นมันคือเตาเผาใจตัวเองดีๆนี่แหละ

แผดเผาเร่าร้อน
ตัวกูอัดเเน่นกะลาแทบระเบิด

ทุ่มเทใจให้ใครไปให้เกินร้อย

แมนๆอยากให้เขาคิดเห็นแบบเดียวกับเรา
ตอบแทนแบบเดียวกับเรา

ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วมันผิดธรรมชาติและส่งผลให้ความคาดหวัง

ที่ไม่สมควรจะสมหวังตั้งแต่ต้น

ความไม่ได้อย่างใจนั้นก่อให้เกิดความทุกข์
อย่าง มหึมา มหาศาล และมากมาย จัดหนักจัดเต็ม

ใช้ชีวิตแบบคิดเองเออเองมโนแจ่มจรัสมาก

น้อยอกน้อยใจเสียใจตลอด หวังว่าเขาจะเข้าใจ ชื่นชมในสิ่งที่เราอุตส่าห์ทุ่มเท ใครจะรู้ใครจะเห็น

เปรียบเทียบปรุงแต่งชั้นดียอดฝีมือเรื่องเมนูมโน รายวัน

ขยันคิดขยันหาเรื่องให้ เสือกกาย สอดใจเข้าไปแบกได้ทุกที

เหมือนจะพอใจแต่ไม่พอใจอะไรสักอย่างจิตดิ้นรนปรุงแต่งตลอดเวลา

เพราะวางหัวจิตหัวใจไว้ผิดทิศผิดทาง

ฝากความหวังคนอื่นไปทั่ว

เมื่อไม่ได้อย่างใจ ก็ทุกข์ใจเสียใจฟูมฟาย

ความกลัว ก็ทำให้เราปรุงแต่งอนาคตให้เลวร้ายกว่าความเป็นจริง ทำให้ความจริงถูกอคติบดบัง

บางครั้งก็หลอกตัวเอง เพราะไม่กล้ายอมรับความเป็นจริง
ใครมาพูดสกิดใจเข้าหน่อยก็รับไม่ได้

ความกลัวทำให้เราตัดสินสิ่งต่างๆอย่างปกป้องตัวเอง
โดยไม่รู้ว่าผลจากความกลัวนั้นทำให้เราทำร้ายใครเขาด้วยความคิดคำพูดและการกระทำของเรา

บ้าในความดี เลี้ยงดูความดีเหมือนเลี้ยงงูเห่า
คอยฉกคอยกัดคนที่เราตัดสินว่าไม่ดีไปทั่วแต่สิ่งที่ทำนั้นแทบจะไม่แตกต่างจากคนชั่วๆหรืออาจจะมากกว่าด้วย

หลงว่าตัวดีกว่าใครทั้งที่ความเป็นจริงก็หลงบ้า
หลงโง่ เอกมโนโทจิตนาการไม่ต่างจากคนทั้งหลาย

เมื่อความไม่รู้ครอบงำก็อวิชาเข้าสิงใจ ก็เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ให้ โมหะ โทสะ โลภะ ติดตามกันมาเป็นกระบวน โดยหลงลืมไปว่าคนอื่นๆก็อาจหลงผิดไม่รู้ได้เช่นเดียวกันกับเรา

ชอบคำที่รื่นหูฟังแล้วสบายใจถูกกิเลสก็ว่าดี

พูดเตือนก็ดื้อรั้นต่อต้านชัดเจนหาทางเฉไฉไปเรื่องอื่นไม่ยอมเสียฟอร์มถนอมอัตตา

ใครชื่นชมก็หลงเลื่อนลอย ใครสรรเสริญก็เพลิดเพลินไปกับเขา

ยินดีแต่สิ่งที่ตนเองชอบประกอบไปด้วยความถูกใจ
ปราถนาแต่สิ่งที่รักที่พอใจ เกลียดควาทุกข์
กลัวคนที่จะนำความทุกข์มาให้

เกลียดกลัวความชั่วแต่ชี้นิ้วตัดสินคนอื่นไปทั่วว่าชั่วว่าเลว ทั้งๆที่มันไม่ได้เกี่ยวกับเรามันคือกรรมที่นำพาให้เขาคิดพูดทำแบบนั้น แต่เราดันเอาใจไปคลุกกับความชั่วของเขาจนเราศร้าหมอง

คำพูดหลวงพ่อปรีชาที่ว่า วันไหนที่มึงว่าคนอื่นเลว มึงเลวยิ่งกว่า พึ่งเข้าใจตอนนี้เอง

ในขณะที่คิดกับเขาแบบนั้นก็ไม่ได้ทำให้เรากลายเป็นคนดีขึ้นมาได้เลยกลับทำให้เราด้อยค่าลงไปลงไป เพราะใจไม่เป็นสุขเปรียบเทียบมากกว่าน้อยกว่าตลอดเวลา
ถึงปากบอกไม่คิดแต่ใจร้อนรุ่มตลอดเวลากลัวไม่เป็นที่ยอมรับ ไม่เห็นความดีที่เราทุ่มเททำ

กลัวคนอื่นสำคัญกว่า

เอาแต่ใจไม่ได้อย่างที่หวังก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พร้อมจะเผาไหม้ทุกคนที่ไม่ทำให้ได้อย่างใจ แค่คิดก็ผิดแต่ต้นแล้ว

ขนาดใจเราเองบังคับให้คิดดีไม่ให้คิดชั่ว ความชั่วยังวิ่งสวนใจที่อยากดีออกมา

นับประสาอะไรกับใจคนอื่น ขณะที่เราหาเหตุผลให้ตัวเอง ก็มีแต่ความลำเอียงเข้าข้างตัวเองตลอด แต่พอคนอื่นทำผิดพลาดใจเราก็มีแต่คำถาม พร้อมซำ้เติมถากถาง
ว่าทำไมไม่ทำแบบนั้นแบบนี้แบบที่เราคิด

คือผลพวงจากสิ่งที่เราคิดพูดทำ ซำ้ซากมาตลอด วิเคราะห์ วิจารณ์ด่วนสรุปในสิ่งที่เราคิดว่าต้องอย่างนั้นอย่างนี้
มาโดยตลอด
เเละเข้าข้างตัวเองว่าสิ่งที่ทำนั้นดีงามแล้วถูกต้องแล้ว
คำพูดเสียดแทง ทำร้ายใจกระทบกะเทียบต่อว่าเขาเสียๆหายๆเพื่อปกป้องตนเองและไม่รู้เลยว่าเป็นวิธีที่โง่เขลาเบาปัญญาอยากให้คนเห็นใจเราเข้าข้างเรา

ยืนยันความคิดการตัดสินใจของตัวเองว่าดีว่าถูกเพราะคิดว่าเป็นประโยชน์ต่อเขาโดยที่เขาไม่ต้องการไม่ยินดีรับในสิ่งที่เรายัดเยียด

ให้เท่ากับว่าเราได้ล่วงเกินเขาเข้าแล้ว
บีบคั้นเขาเข้าแล้ว ทั้งการกระทำทั้งคำพูดและท้ายที่สุดเราต้องมานั่งรองรับผลกรรมที่สร้างไว้ในอดีต

ทำงานสัมพันธ์กันกับคนแบบเราก้อปปี้กรรมที่เราเคยทำกับคนอื่นเป้ะๆต้งพบเจอคนรอบตัว ชดใช้กันไป

ความปราถนาดีที่ไม่มีใครต้องการเหมือนไปษณีย์ที่ถูกตีกลับ
เหมือนไลน์ที่ส่งไปแต่ไม่มีใครเปิดอ่าน

ในขณะที่เรายืนอยู่บนยอดเขาคิดว่าสูงที่สุด
มุมนี้สวยที่สุด ปลาบปลื้มชื่นชมพรำ่เพ้อ
หลงไหลในความงดงามนั้น
แต่คนอื่นอาจไม่คิด ไม่เห็นไม่มองว่าสวยงามมากมายอะไรก็แค่ภูเขาธรรมดาลูกนึงไม่ตื่นเต้นไม่ชื่นชม

ก็ไม่ได้ผิดอะไร เพราะมาตรฐานของแต่ละคนแตกต่างกัน ความชอบความพึงพอใจต่างกันย่อมมองในมุมที่ตัวเองพอใจเท่านั้น

อ่านหนังสือวันละหน้าแล้วได้อะไรหลายอย่างไว้สอนตัวเอง นี่คือสิ่งที่มนุษย์เราต้องพบเจอ ความมีลาภเสื่อมลาภ คำสรรเสริญคำนินทา
ทุกข์ = ความไม่สบายกาย สบายใจ แห้งเหี่ยวใจ คับแค้นใจ คร่ำครวญ พิไรรำพัน เศร้าโศก พลัดพรากจาก อารมณ์อันเป็นที่รัก อยู่กับอารมณ์

อันไม่เป็นที่รัก ปรารถนาสิ่งใด ไม่ได้สิ่งนั้นก็เป็นทุกข์

สมุทัย = เหตุแห่งทุกข์ , ตัณหา ๓ กามตัณหา ภาวตัณหา วิภาวตัณหา

นิโรธ = ความดับทุกข์ , ความดับแห่ง ตัณหา ๓

มรรค = หนทางปฎิบัติ เพื่อการล่วงไปแห่ง ทุกข์ เท่านั้นที่จะทำให้จิตผ่องใสไม่หลงอวิชา ไม่หลงอัตตา สิ่งใดที่ผ่านไปแล้วจำไว้พอเป็นบทเรียน มีบทเรียนตัวอย่างจากคนผิดพลาดมากมายเป็นอาจาร์ยชั้นดี ขออนุโมทนากับตัวอักษรทุกตัว อนุโมทนากับธรรมะวิทยาทานของคุณแม่ทุกๆพยัญชนะทุกตัวอักษรที่กลั่นกรองจากประสบการ์ณตรง
เพื่อตักเตือนใจพวกเราให้มีสติรู้เท่าทันอารมณ์ มีปัญญาป้องกันอารมณ์ตนเองไม่ให้จ่อมจมกับความทุกข์ความโศรกเนิ่นนานเกินไป เพื่อจิตที่ผ่องใสเบิกบาน

เพราะวันเกิดเรารู้ได้ว่าจะอีกกี่เดือนกี่ปีจะมาถึง

แต่วันตายนั้นไม่มีใครล่วงรู้ได้

เกิดจิตดวงสุดท้ายดับไปด้วยความเลื่อมใสศรัทธาจะส่งผลให้ได้ไปสู่ภพภูมิที่มีสุขคติเป็นที่หมายบ้างค่ะ อนุโมทนาสาธุ

อดีตแม่ครัวใหญ่บ้างไม่ใหญ่บ้างกรรมกรผู้จัดการ