วันอังคารที่15กุมภาพันธ์2565
เป็นผู้แทนเจ้าภาพ
ถวายมหาสังฆทานแก่พระสงฆ์สามเณร
อุบาสก อุบาสิกา ผู้เข้าร่วมปฏิบัติธรรม
ณ.อุทยานธรรมดงยาง ต.คลีกลิ้ง
อ.ศิลาลาด จ.ศรีสะเกษ
เป็นผู้แทนเจ้าภาพ
ถวายมหาสังฆทานแก่พระสงฆ์หมู่ใหญ่
เข้าฝึกอบรมท่องจำพระปาติโมกข์
ณ.วัดนาแก ต.นาแก
อ.คำเขื่อนแก้ว จ.ยโสธร
เป็นผู้แทนเจ้าภาพ
ถวายมหาสังฆทานแก่พระสงฆ์สามเณร
อุบาสก อุบาสิกา ผู้เข้าร่วมปฏิบัติธรรม
ณ.วัดดงก้าวกัลยาราม ต.คลีกลิ้ง
อ.ศิลาลาด จ.ศรีสะเกษ
เป็นผู้แทนเจ้าภาพ
ถวายมหาสังฆทานแก่พระสงฆ์สามเณร
อุบาสก อุบาสิกา ผู้เข้าร่วมปฏิบัติธรรมงานปริวาสกรรมประจำปี2565
ณ.วัดป่าโนนกุดหล่ม ต.เขวา อ.เมือง
จ.ศรีสะเกษ
เป็นผู้แทนเจ้าภาพ
ถวายมหาสังฆทานแก่พระสงฆ์สามเณร
วัดป่ากตัญญุตาราม อ.พนพไพร
จ.ร้อยเอ็ด
น้อมถวายเป็นพุทธบูชาแด่คุณพระศรีรัตนตรัย เพื่อประโยชน์เพื่อความเจริญ
รุ่งเรีองแก่พระพุทธศาสนาสืบต่อไป
จัดอาหารเลี้ยงนักเรียน
เนื่องในงานวันเด็กโรงเรียนโจดนาห่อมเดื่อ อ.ศิลาลาด จ.ศรีสะเกษ
ขออนุโมทนาบุญกับทุกบาททุกสตางค์
สาธุ สาธุ สาธุ
ในอิสสัตถสูตร สัง. สคาถ. ข้อ ๔๐๕
พระเจ้าปเสนทิโกศลได้กราบทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ บุคคลควรให้ทานในที่ไหน
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า มหาบพิตร ควรให้ทานในที่ที่จิตเลื่อมใส คือจิตเลื่อมใสในที่ใด
ในบุคคลใด ควรให้ในที่นั้น ในบุคคลนั้น
พระเจ้าปเสนทิโกศลกราบทูลถามต่อไปว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ทานที่ให้แล้วในที่ไหนจึงมีผลมากพระเจ้าข้า
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า ทานที่ให้แล้วแก่ท่านผู้มีศีล มีผลมาก
ให้ในท่านผู้ไม่มีศีล หามีผลมากไม่
เพราะฉะนั้น ควรให้ทานในที่ใด จึงเป็นอย่างหนึ่ง ที่นั้นมีผลมากหรือไม่ เป็นอีกอย่างหนึ่ง
ด้วยเหตุนี้ หากบุคคลที่ท่านเลื่อมใสเป็นผู้มีศีล ทานของท่านย่อมมีผลมาก ยิ่งผู้มีศีลนั้นเป็นผู้ละกิเลสทั้งปวงได้แล้ว เป็นพระอรหันตขีณาสพแล้ว ทานของท่านที่ถวายในท่านผู้มีศีลนั้น ด้วยจิตผ่องใสยิ่งมีผลมาก
ถึงแม้พระผู้มีพระภาคเจ้าจะทรงแสดงว่า ควรให้ทานในผู้ที่ท่านเลื่อมใส และมีศีลก็จริง แต่พระองค์ก็มิได้ทรงสอนให้ละเลยบุคคลที่ท่านมิได้เลื่อมใส ตลอดจนสัตว์เดรัจฉาน ยาจก วณิพก เป็นต้นเสีย เพราะเห็นว่าได้ผลน้อย
ทั้งนี้เพราะขึ้นชื่อว่าบุญแล้วแม้เล็กน้อย
ก็ไม่ควรประมาท ปล่อยให้ผ่านไปโดยไม่สนใจ ด้วยว่าน้ำที่หยดลงในตุ่มทีละหยด ก็ยังเต็มตุ่มได้ ฉันใด บุญที่ว่าเล็กน้อยนั้น
เมื่อสะสมไว้บ่อยๆ เนืองๆ ก็เป็นบุญมากได้ฉันนั้น
พระพุทธองค์ตรัสว่า การสาดน้ำล้างภาชนะลงไปในบ่อน้ำครำ ด้วยเจตนาที่จะให้สัตว์ที่อาศัยอยู่ในที่เหล่านั้นได้รับความสุข ก็ยังมีอานิสงส์ไม่น้อย จะป่วยกล่าวไปไยกับการให้ทาน
ในผู้มีศีล หรือในบุคคลหมู่มากที่ประพฤติปฏิบัติตรง ทั้งโดยเจาะจงและไม่เจาะจง
ในทักขิณาวิภังคสูตร มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงจำแนกอานิสงส์
ของทานที่ให้โดยเจาะจงและไม่เจาะจงไว้ตามลำดับขั้น ถึง ๒๑ ประเภท คือ
๑. ให้ทานแก่ดิรัจฉาน มีอานิสงส์ร้อยชาติ คือ ให้อายุ วรรณะ สุขะ พละ และปฏิภาณ ถึง ๑๐๐ ชาติ
๒. ให้ทานแก่ปุถุชนทุศีล มีอานิสงส์พันชาติ
๓. ให้ทานแก่ปุถุชนผู้มีศีล มีอานิสงส์แสนชาติ
๔. ให้ทานแก่ปุถุชนผู้ปราศจากความยินดีในกาม นอกพุทธศาสนา อย่างพวกนักบวชหรือฤาษี
ที่ได้ฌานเป็นต้น แม้ไม่ได้นับถือพระพุทธศาสนา ก็ยังมีอานิสงส์ถึงแสนโกฏิชาติ
หว่านพืชเช่นไร..ย่อมได้ผลเช่นนั้น
แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ
