แจกทานวัดบุปผาราม
วัดบุปผารามนางวิสาขาสร้างถวายสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อยู่ใกล้กับวัดเชตวันมหาวรวิหารที่อนาถบิณฑกะเศรษฐีสร้างถวาย
การเข้าไปยังวัดบุปผารามไปเพื่อแจกทานแก่ชุมชนในบริเวณวัดนี้ทดสอบบารมีธรรมยิ่งนัก
ทั้งคนแก่คนหนุ่มสาวเด็กเล็กเด็กใหญ่ ถูกอุ้มถูกจูงมือให้มีส่วนในการรับอย่างอื้ออึง
ตั้งจิตอธิฐานด้วยจิตที่เป็นกุศลให้จนหมดสิ้นไม่เหลือ
ทุกคนก็แยกย้าย
ทุกคนมีใบหน้าเปื้อนด้วยรอยยิ้ม ที่สามารถ
แย่งรับได้ไม่จำกัด
สักพักเดินดูสิ่งก่อสร้างวัดบุปผารามที่เหลือไว้ให้เห็นไม่มากเท่าวัดเชตวัน เสาอโศกถูกตัดเป็นศิวลึงค์ของศาสนาฮินดู ไม่เที่ยงหนอในโลกนี้
นั่งรถสามล้อแบตตรี่ออกมา
หมู่บ้านสองข้างทางแสดงธรรม
ทุกคนในหมู่บ้านออกยืนที่หน้าบ้านตน
นำของที่ได้มายกขึ้นมาโชว์ว่าเขาได้ของที่เรานำมาแจกด้วยรอยยิ้มที่มีไมตรี
ไม่เห็นเขาเพราะจำได้ว่าเราไม่เห็นพวกเขาเลย
คงเป็นน้องชายตัวเล็ก น้องสาวตัวน้อย หรือลูกสาวลูกชายของพวกเขาทำหน้าที่อย่างสุดกำลังในการแย่งชิงกับคนในวัยเดียวกัน ที่ได้รับโอกาส
เขาทำหน้าที่เพื่อครอบครัว เห็นแล้วใจหาย
ที่เคยดึงของกลับเพราะจำได้ว่าเขารับไปแล้วหลายครั้ง ทำไมเขาไม่รู้จักพอเสียที
เห็นธรรมะจากการให้ในครั้งนี้ต้องกลับมาคิดใหม่ว่า
เมื่อไหร่ที่คิดจะให้ใจต้องตั้งมั่นไม่หวั่นไหว
ถ้ายังไม่พร้อมก็อย่าคิดจะให้ใครเลย
….เพราะ….
อกุศลกรรมพร้อมที่จะทำให้เราเสียแต้มโกรธพวกเขาอย่างไม่ให้อภัย
สิ่งที่เราเห็นไม่ใช่สิ่งที่เราคิด
สิ่งที่เราคิดไม่ใช่สิ่งที่เราเห็น
ข้าพเจ้ามีศรัทธาในทานศีลภาวนาเป็นนิจ
ข้าพเจ้ามีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งตลอดชีวิต
พึงมีสติทุกลมหายใจ
ดร.แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ