วันศุกร์ที่10กรกฎาคม 2563
ถวายสังฆทานภัตตาหารแก่พระสงฆ์สามเณรวัดดงก้าวกัลยาราม อุทยานธรรมดงยาง ต.คลีกลิ้ง อ.ศิลาลาด จ.ศรีสะเกษ
สำนักปฎิบัติธรรมบ้านเพชรบำเพ็ญ
พุหวายหมู่6 ต.ห้วยทรายเหนือ อ.ชะอำ
จ.เพชรบุรี
สำนักปฎิบัติธรรมวิโรจนาราม อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา
รวมพระสงฆ์สามเณร อุบาสก อุบาสิกา
จำนวน400รูป/คน
ภัตตาหารที่ถวายวันนี้
..บ้านเพชรบำเพ็ญ..
: ก๋วยจั๊บ
: ผัดขิงไก่
: ผัดแตงกวาไข่หมู
: ต้มยำปลาทู
: แกงฟักทอง
: หมูทอดน้ำปลา
: สเต็กหมู
: ปลาหมึกทอด
: สลัด
: ขนมหวาน เต้าส่วน
: ผลไม้ แคนตาลูป มะละกอ แอปเปิ้ล แตงโม
..อุทยานธรรมดงยาง..
: หมูผัดพริกแกงถั่วฝักยาว
: ฟักทองผัดไข่
: ต้มหน่อไม้สดใส่กระดูกอ่อน
: ปลานิลทอดกระเทียม
: น้ำพริกกะปิ ผักทอด ไข่ทอดชะอม
: ข้าวสวย -ข้าวเหนียว
: ผลไม้ แก้วมังกร องุ่นดำนอก
: ขนมหวาน บัวลอย
: ธัญพืชไข่หวาน
—————————–
น้อมระลึกถึงคุณของพระรัตนตรัย
ตั้งนะโม3จบ
ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าข้าพเจ้ามีศรัทธาตั้งมั่นในคุณของพระรัตนตรัย
และมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งตลอดชีวิต
ข้าพเจ้าทำหน้าที่ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาในฐานะอุบาสก อุบาสิกาในพระพุทธศาสนาน้อมถวายเป็นพุทธบูชาแด่คุณพระศรีรัตนตรัยด้วยปฎิบัติบูชานี้
ทรัพย์ในทานของข้าพเจ้าบริสุทธิ์ดีแล้ว
ข้าแต่พระสงฆ์ผู้เจริญข้าพเจ้าขอน้อมถวายสังฆทานภัตตาหารแก่พระสงฆ์หมู่ใหญ่ผู้เป็นเนื้อนาบุญในทิศทั้งสี่ ขอพระสงฆ์จงโปรดรับซึ่งภัตตาหารพร้อมทั้งบริวารทั้งหลายเหล่านี้ของข้าพเจ้าบริสุทธิดีแล้ว จงเป็นไปเพื่อการเจริญสมถะและวิปัสสนากัมมัฎฐานตลอดพรรษา
ข้าแต่พระสงฆ์ผู้เจริญกุศลผลบุญใดที่ท่านเพ่งเพียรเจริญภาวนาจนเกิดสภาวะธรรม เกิดปัญญา ขอให้ข้าพเจ้าทั้งหลายมีความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมด้วยเทอญ
ขออนุโมทนากับเจ้าภาพที่ร่วมบุญทุกท่าน ขอให้ข้าพเจ้ามีส่วนส่วนในบุญของท่านด้วยเถิด สาธุ สาธุ สาธุ
ดร.แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ
———————————
วันนี้มอบข้าวสารจำนวน2,000กิโลกรัม
ให้แก่โรงเรียนบ้านกุยแหย่ ต.ลิ่นถิ่น อ.ทองผาภูมิ จ.กาญจนบุรี
สำหรับเป็นอาหารกลางวันของเด็กนักเรียน
จำนวน400คน
——————————
พระพุทธองค์ตรัสว่า
ความตระหนี่ลาภเป็นความโง่เขลา
เหมือนชาวนาผู้ไม่ฉลาด
ไม่ยอมหว่านพันธุ์ข้าวลงในนา
เขาเก็บพันธุ์ข้าวปลูกไว้จนเน่าและเสีย
ไม่สามารถจะปลูกได้อีก
ข้าวเปลือกที่หว่านลงแล้ว ๑ เมล็ด
ย่อมได้ผล ๑ รวงฉันใด
ทานที่บุคคลทำแล้วก็ฉันนั้น
ย่อมมีผลมากผลไพศาล
การรวบรวมทรัพย์ไว้
โดยมิได้ใช้สอยให้เป็นประโยชน์
ทรัพย์นั้นจะมีคุณแก่ตนอย่างไร
เหมือนผู้มีเครื่องประดับอันวิจิตรตระการตา
แต่หาได้ประดับไม่
เครื่องประดับนั้นจะมีประโยชน์อะไร
รังแต่จะก่อความหนักใจในการเก็บรักษา
“นกชื่อมัยหกะชอบเที่ยวไปตามซอกเขา
และที่ต่างๆ มาจับต้นเลียบที่มีผลสุก
แล้วร้องว่า “ของกู ของกู”
ในขณะที่มันร้องอยู่นั่นเอง
หมู่นกเหล่าอื่นบินมากินผลเลียบ
ตามต้องการแล้วจากไป
นกมัยหกะก็ยังคงร้องว่า “ของกู ของกู” อยู่นั่นเอง
ข้อนี้ฉันใด บุคคลบางคนในโลกนี้ก็ฉันนั้น
รวบรวมสะสมทรัพย์ไว้มากหลาย
แต่ไม่สงเคราะห์ญาติตามที่ควร
ทั้งมิได้ใช้สอยเองให้ผาสุก
มัวเฝ้ารักษาและภูมิใจว่า
“ของเรามี ของเรามี” ดังนี้
เมื่อเขาประพฤติอยู่เช่นนี้
ทรัพย์สมบัติย่อมเสียหายไป
ทรุดโทรมไปด้วยเหตุต่างๆ มากหลาย
เขาก็คงคร่ำครวญอยู่อย่างเดิมนั่นเอง
และต้องเสียใจในของที่เสียไปแล้ว
เพราะฉะนั้น ผู้ฉลาดหาทรัพย์ได้แล้ว
พึงสงเคราะห์คนที่ควรสงเคราะห์ มีญาติเป็นต้น”
cr อาจารย์วศิน อินทสระ
ดร.แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ