ปัตจัตตัง หน้าที่16
ไม่ใช่ทอง
ข้อสอบของผู้ให้ คือ ไม่มีจะให้
แก๊สหมด น้ำหมด ข้าวสารหมด เงินหมดทำไงดี??
มองหาของมีค่ารอบห้อง
เห็นแต่เจ้าแม่กวนอิมทองคำ มีทองก้อนอีกห้าหกก้อน โยมมามุทิตาวันเกิด
พนมมือขอเชิญท่านไปร้านทองก่อนเพื่อ
เปลี่ยนเป็นเงินสดมาซื้อของ
เรียกคนสนิทให้รีบห่อเอาไปร้านทอง
..เวลาผ่านไป..
เจ้าแม่กวนอิมกลับมาที่ห้องอีกครั้ง
นึกในใจว่า..อ้าวท่านกลับมาทำไม
เสียงคนสนิทพูดว่า..
แม่จ๋าทั้งหมดนี่ ไม่ใช่ทองคำ เขาทำเลียนแบบ เจ้าของร้านทองบอกว่า
“ลื้ออย่าเอาไปขายที่อื่นนะ ตำรวจจับลื้อแน่ๆ”
ตอบคนสนิทไปว่า “แม่ขอโทษนะ”
คนสนิทตอบว่า “ไม่เป็นไรแม่ พอดีร้านทองหนูรู้จักกัน 5555555”
มีชื่อลูกศิษย์ในโทรศัพท์ประมาณสี่ร้อยกว่าชื่อ เลื่อนขึ้น เลื่อนลงชั่งใจอยู่นาน
ตัดใจวางโทรศัพท์
นั่งหลับตาพิจารณา
จิตดิ้นรนเพื่ออะไร..เพื่อใคร?
สอบสวนตน..สอบสวนตน
หากโทรไปหาสักสิบคน คงได้เงินจำนวนไม่น้อย
กลับมาสอบสวนใจตนอีกครั้ง
เป็นแม่ชีก็ดีอยู่แล้ว อย่ากลายเป็นคอลเซ็นเตอร์นะมึงงงง
ความจริงการให้..คือ..การปฏิบัติธรรมแบบลืมตา
เพื่อสละ ละวาง ความอยากมี อยากเป็น
ละอัตตาดัวตนอย่างเข้มข้น
ขณะที่กำลังให้ แสวงหาอะไรหรึอเปล่า
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ