–อำนาจเล็กๆ–
อ่านหนังสือวันละหน้า หน้าที่ 10
..เช้านี้ที่วัดเขาอิติสุคโต..
เสียงหลวงพ่อดังสนั่น..
“โห ..แต่เช้าเลย”
“ใครเอาโลงมาวะ..ไอ้..—มึงเอามาทำไม”
“เอามาทำบุญครับหลวงพ่อ..ถวาย 20 โลง”
“กูไม่รับ..เอาโลงมาทำไม”
–ท่าทางหลวงพ่อหงุดหงิด–
แต่ท่านก็เรียกให้พระช่วยกันแบกโลง
ไปเก็บบนอาคารหน้าโบสถ์
–หลังจากนั้นไม่กี่วัน–
มีผู้คนมาจาก..ทุกจังหวัดในประเทศไทย คนป่วยที่หมอไม่รับรักษา..หลั่งไหลมารักษาศีล 8 เดินไม่ได้..ก็นอนในศาลา เดินได้..เป็นโรคร้ายแรงก็นอนที่ป่าช้า
นั่งกรรมฐาน..หมอยา..มาบอกตัวยา
หลวงพ่อ..สร้างห้องปรุงยา..มียาที่ต้อง
ดองกับเหล้า..เคล็ดลับ..ต้องใส่ในโลง
ยาชื่อ “ชีกระชากโลง”..”ยากินแล้วตาย”..
“ยาตายแล้วฟื้น” และอีกหลายๆชื่อ
แต่ยาสามชื่อนี้..เป็นตัว TOP
หลวงพ่อประชุมให้แม่ชีช่วยกันดูแล
และแม่ชีอีกหลายคน..ช่วยกันดูแลแจกยา ก่อนทำวัตรเย็น..ทุกวัน
ก่อนกินยา..แม่ชีจะถาม..กินแล้วตาย..
..กินแล้วตายกินไหม..คนมารับยาตอบ..
..กินจ้า..ตายแล้วฟื้น..กินจ้า
..คนนุ่งห่มชุดขาว..ยืนรอรับยาเป็นแถว
–คนตายเหมือนใบไม้ร่วง–
ต้องแยกอาหารใส่ปิ่นโตไปส่งตามกระต๊อบ มีคน..ป่วยพร้อมตายรายวัน
คนส่งข้าว..จะเป็นคนส่งข่าวว่า..กระต๊อบหลังที่สามแถวที่สอง..หมดลมแล้ว
..จะมีคนไปแจ้งเทศบาล..และคนส่งข่าวให้ทางบ้านคนตายมารับศพ..
..บางคนก็ไม่มารับ..ทิ้งให้ทางวัดจัดการ..วัดไม่มีเมรุเผาศพ
..พระกับแม่ชีใหญ่เป็นสัปเหร่อ..
..ใครตายก็ตามให้แม่ชีใหญ่ฉีดยาศพ..
..อาบน้ำศพ..แต่งหน้าศพ..
..ถึงเวลาพระแบกโลงมา..
..ตั้งที่หน้ากระต๊อบ..
..แม่ชีใหญ่เอาน้ำฉีดเข้าไปก่อน..
..เสียงดังออกมาจากห้องว่า…
..”ฉันยังไม่ตายจ้ะ”..
ตกใจสุดขีด..กลัวมาก
กลัวอะไร..กลัว..ผีหลอก..555
..ผงะออกมา..ยืนตัวสั่น..พระถามเอาไงดีแม่ชีใหญ่..
..คิดในใจว่า การเป็นแม่ชี..
..มันโหดร้ายมาก..
..ต้องล้างขี้..ล้างเยี่ยว..ใครก็ไม่รู้..
หลวงพ่อสอนอะไร..สอนอะไร..
ท่านสอน..ให้อยู่กับคนป่วยที่ไม่ใช่ญาติ
..สอนให้เห็นว่า..นี่แหล่ะ..มึงไม่ดูแลพ่อแม่
ยามที่เขาป่วยไข้ไม่สบาย..มึงรังเกี่ยง
รังงอน..ไม่มีเวลา..ความคิดขณะนั้น..
มันแล่น..ไปไกลมาก..
..ตั้งสติ..
..ถามกลับไปว่า..ใช่อีน้อยมั้ย..
..เสียงตอบแผ่วเบาว่า..อีน้อยตายแล้ว..
แต่ฉันยังไม่ตาย..
..ตลกมาก..ขนาดตั้งสติ..
..ถามคนตายเฉยเลย..คนตายจะตอบได้มั้ยอ่ะ555 (เข้าผิดกระต๊อบ)
..หันไปยิ้มกับพระเบาๆไม่กล้าหัวเราะ..ขำ..
..พอถึงศพจริง..เห็นแล้ว..น่าสงสาร..
..อายุยังไม่ถึง 30 นอนหลับตา..ผอมหนักมาก..
..ที่น่าสงสาร..เพราะทางบ้านไม่รับศพกลับ..
..เอาสายน้ำ..ฉีดทำความสะอาดร่างกายศพ หนังหุ้มกระดูก..เอาผ้าเช็ดตัวทาแป้ง..เสร็จฉีดยากันเน่า..ใส่ถุงพลาสติ๊กรูดซิป อุ้มใส่โลง..ตอกฝาโลง..
..จัดสถานที่ให้ศพไม่มีญาติบริเวณป่าช้า กลางแจ้ง..
..นิมนต์พระมาสวดช่วยกันจัดดอกไม้หน้าศพ..
..สวดมนต์ทำวัตรเย็นเสร็จ..ทุกคนในวัด..
..ต้องไปฟังพระสวดไปเป็นญาติให้คนตาย..
..น่าเวทนา..ปลงตก..สุดท้ายงานศพเรา..จะมีคนมางานศพหรือเปล่าไม่รู้..
..ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ..
..วิ่งรถไปซื้อฟืนกับยางรถยนต์เก่า เอายางรถ วางเป็นแถวเว้นช่องให้วางฟืนได้ แบกโลงมาวางเอาฟืนมาเรียงอีก..
..ตกลงกันว่าให้แม่ชีคนส่งข้าว..ให้คนตายเป็นคนจุดไฟ..แม่ชีใหญ่เป็นคนราดน้ำมันก๊าซ..
..พอพระเริ่มสวดค่อยจุดไฟนะ..แม่ชีใหญ่เปิดปี๊บนำ้มันสาดไปที่กองฟืน..พระไม่ทันสวด..
..แม่ชีแกคิดอะไรไม่รู้จุดไฟ..ไฟลุกพรึบ.
..แม่ชีใหญ่ทิ้งปี้บ..วิ่งร้อยคูณร้อย..เกือบไปแล้ว..เกือบได้ศัลยกรรมใบหน้า..ถาวร..
..ขาดสติ..ชีวิตเปลี่ยน..หน้าด่างไม่ได้นะโว้ย..เราคือ..แม่ชีใหญ่..
หลวงพ่อท่านปล่อยให้ทำกันเอง..ถ้ามีประวัติก็ให้มูลนิธิจัดการ..ไม่มีประวัติคือไม่มีบัตรประชาชนก็ทางวัดจัดการ
..เช้าเก็บกระดูก..ไปลอยอังคารที่ทะเลเขาตะเกียบ..
–ได้ข้อคิดว่า–
..ชีวิตก็เท่านี้..ร่ำรวย..ยากจน..
..จุดจบเดียวกัน..ทำเวลาที่เหลือ..ให้มีค่า..
..อย่าพรำ่..ว่าไม่มีเวลา..บ่ายเบี่ยง..
..จะทำดี..ต้องเรียนรู้..เวลาและโอกาส..
..วัดก็เริ่มก่อสร้างผูกเหล็กเทคาน..สร้างอาคาร..ถมดิน..เทปูน..เทถนน..บางวันเทปูนถึงสามสี่ร้อยลูก..
ทั้งพระสงฆ์ สามเณรแม่ชี..และญาติโยม..ช่วยกันคนละแผนก
อยู่มาวันหนึ่ง..หลวงพ่อประกาศ..ให้พระสวดพระอภิธรรม..ถวายหลวงพ่อนคร(เจ้าอาวาสองค์ก่อน)..ทุกวันพระ 15 ค่ำ..
พระสงฆ์ต่างมาขอความช่วยเหลือ
จากแม่ใหญ่..สวดอภิธรรมไม่ได้..
ปรึกษากันได้ทางออก..
..ปริ้นบทสวด..ใส่กระดาษ..
..ปิดที่ด้านหลังตาลปัตร..แม่ชีทักว่า..
..ถ้าหลวงพ่อรู้..จะทำไง…
..ไม่เป็นไร..แม่รับผิดชอบเอง..
..แทนที่จะไปกราบเรียนหลวงพ่อ..
..เรื่องปัญหาว่า..พระยังสวดไม่ได้..
..หลวงพ่อท่านรับฟังเหตุผลอยู่แล้ว..
..แต่ไม่ให้ความสำคัญกับหลวงพ่อ..
..เหมือนจะแสดงให้ทุกคนเห็นอำนาจนี้..
..มิจฉาทิฐิส่วนลึกจากความหลง..+โง่..
..วิปัสสนูกิเลส..ปิดกั้น..ปัญญา..
พระทุกรูปอุ่นใจ..ถึงเวลาเดินเข้านั่ง
ในศาลาเงียบมาก..ถึงเวลาจุดเทียนธูป
แม่ชีอาราธนาธรรม..พระเริ่มสวด..
สวดเพราะมาก..เสียงหลวงพ่อดังขึ้น
“หยุดสวด..หยุดเดี๋ยวนี้..หันตาลปัตร
หันตาลปัตร..หันมาทุกองค์”
“พวกมึงหลอกกู..ใครเป็นคนคิด”
..เราอยากหายตัวได้จริงๆเวลานั้น..
..เหมือนกำลังถูกประหารชีวิต..
เรายกมือ..”หลวงพ่อฉันพูดได้มั้ย”…
ท่านว่า…”มึงพูดมา..มึงพูดมา..มึงหลอกกระทั้งครูบาอาจารย์..มึงพูดมาเลย..ชีใหญ่”
–เรารู้สึก..โอ้ยย..หายใจไม่ออก..ตั้งสติดีๆ–
“หลวงพ่อขา..วัดเราก่อสร้างทุกวัน..
“พระทุกองค์..สวดมนต์บทนี้ไม่ได้ค่ะ
..ฉันก็เลยทำแบบนี้”
ท่านว่า..”ทำงานอย่างไง..ก็ต้องมีเวลา..
ทำไมไม่ท่อง..ไม่จำ..มึงทำงาน
ไม่มีเวลาเงยหน้าเลยรึไง”
“ต่อไปนี้..ทำวัตรเช้า..สวดพระอภิธรรมทุกวัน
..ครั้งนี้กูยกโทษให้..ไม่มีครั้งหน้าอีก..
พระ..เณร..แม่ชี..ต้องสวดพระอภิธรรมได้ทุกองค์..ชีใหญ่มึงจำไว้ดีๆ..ทุกคนด้วย”
“เริ่มใหม่จุดธูปเทียน..แม่ชีใหญ่วันนี้มึงต้องอาราธนาธรรม..มึงห้ามเปิดหนังสือนะมึง”
คุณพระช่วย..หันไปมองแม่ชีข้างๆกระซิบว่า “แม่อาราธนาธรรมไม่เป็น”
..แม่ชีอีกองค์เปิดหนังสือ..เลื่อนมาให้..
อาราธนาธรรมเสียงดังฟังชัด..ใจคอไม่ดีเลย..ฉันไม่ได้เปิดหนังสือนะ..คนอื่นเปิดให้
หลวงพ่อท่านดุมาก..เวลา..ดุน่ากลัวมากค่ะ..ทุกคนในวัดรู้ดี
วันนั้นหลังจากทำวัตรเสร็จ..นั่งรอหลวงพ่อรอให้ท่านพานั่งกรรมฐาน..
ท่านว่า..”วันนี้ไม่ต้องรอ..ไปพักผ่อนได้แล้ว”
ตื่นขึ้นมากลางดึก..รู้สึกปวดที่สลักเพชร..กว่าจะลุกไปห้องน้ำได้..ต้องคลานไปเข้าห้องน้ำ..คลานเข้าไปนอน..ไข้ขึ้นปวดทั้งตัว
สามวันผ่านไป..ไม่ได้ขึ้นศาลา..
แม่ชีเอายา..เอาข้าวมาให้..ให้แม่ใหญ่นั่งบนผ้าห่ม..จะลากเข้าห้องน้ำ..แม่ชีอยากช่วยเหลือ..
บอกแม่ชีไปว่า..”แม่ยังคลานได้..ไม่เป็นไร..ขอบใจนะ”..น้ำตาไหล
–ข้าวน้ำไม่อยากกิน..ปวดหัวจะระเบิด–
..หลวงพ่อลงมาดู..
“ท่านว่ามึงเป็นอะไร..หันหลังมาซิ”
..เราพลิกตัวหันหลังให้ท่าน..
..ท่านเตะบั๊บ..ตรงที่ปวด..
..ตัวชา..ความเจ็บปวด..
..ละลายหายเหมือนถอดปลั๊ก..
ท่านถามว่า..”หายยัง”
“หายแล้วค่ะ..หลวงพ่อฉันหายแล้ว”
ท่านว่า..”โรคของมึงกูรักษาได้คนเดียว..มึงขึ้นไปทำงานได้แล้วลุกขึ้น” ท่านเสียงดัง
–ตัวโล่ง..ปาฎิหาริย์จริงๆ–
พอลุกขึ้นยืนได้..วิ่งเข้าห้องน้ำแทบไม่ทัน..ทั้งลมทั้งฝน..ส้วมแทบแตก..
ฝ่าตีน..อรหันต์..ทวารเปิด
เสียงท่านหัวเราะดังลั่น..”ต้องตีนกูเท่านั้น”
..จับไข้หัวโกร๋น..ผีไม่ได้หลอก..
..เราหลอกครูบาอาจารย์ต่างหาก..
..เรื่องของพระ..เราไม่เกี่ยว..
..สวดได้หรือสวดไม่ได้..ไม่ใช่เรื่องของเรา..
..เวรกรรมขี่หลังวันต่อวัน..น่ากลัวที่สุด..
..ต่อไปนี้จะไม่ยุ่ง..จำใส่ใจไว้ดีๆ..
..เรื่องของพระ..ไม่ใช่หน้าที่..ของเรา..
..คำว่า..แม่ชีใหญ่..
..ทำให้เราทรนงตัว..โดยไม่รู้ตัว..
..ความหลงในอำนาจเล็กๆ..เข้ามา..
..ฝังอยู่ในชีวิตประจำวัน..ยิ่งนานวัน..ยิ่งหลง..
..ถ้าหลวงพ่อ..ไม่เตะ..ปัญญาไม่เกิด..
..คิดไม่ออก..ว่านี่คือกรรม..
..ที่ล่วงเกิน..พระอาจารย์..ที่ให้ชีวิตเรา..
..ความเจ็บไข้ได้ป่วย..เข้ามาหาแบบไม่ได้เชื้อเชิญ..คิดถึงทีไร..ใจหาย..
..อัมพาต..อัมพาต..อัมพาต..
–มีครั้งหนึ่ง–
..ที่ใช้ใจ..ตัดสินคนอื่น..
..เห็นแล้วไม่ชอบ..ท่าทางไม่น่าไว้ใจ..
..หลวงพ่อท่านรู้วาระจิต..
ท่านว่า..”มึงเห็นคนอื่นเลว..มึงเลวกว่า”..
“แม่ชีใหญ่”..ผู้เก่งกาจ..เห็นอดีต..เห็นอนาคต..
..หลวงพ่อปรีชา..พูดประโยคเดียว..สลบ..
–แค่คิดก็ผิดแล้ว–
..จบ..อำนาจเล็กๆ
..แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ..