..จดหมายฉบับที่ 5..💌
..ถึงลูกรักทุกคน..
การดำเนินชีวิตตามธรรมชาติ เป็นความสุข
ดำเนินชีวิตฝืนกฎเกณฑ์เป็นความทุกข์
..ยิ่งฝืนมาก..ยิ่งทุกข์มาก..
ให้นึกไว้เสมอว่า เรากำลังช่วยตนเองและผู้อื่นให้ผ่านไปด้วยกัน
ลูกไม่ต้องรับผิดชอบชีวิตคนอื่นก็ได้ หากโลกใบนี้มีลูกคนเดียว
เพราะเราไม่ได้อยู่คนเดียว ทำให้ต้องรับผิดชอบร่วมกัน
ลูกอย่าทำร้ายคนรอบข้าง ด้วยอารมณ์ จะด้วยสาเหตุอะไรก็แล้วแต่
นาทีนี้ลูกต้องมีสติ หน้าตาที่แสดงอารมณ์ต่างๆ มีผลกับคนรอบข้างอย่างมาก แสดงความสดใสเบิกบาน บ้านก็เป็นสุข
ทำหน้าเบื่อโลก ไม่พูด ไม่คุย คนอยู่ด้วยก็อึดอัด ลูกต้องรักษาอารมณ์
เราเคยเรียนวิปัสสนากัมมัฎฐานมาแล้ว เอามาใช้กับชีวิตได้ทุกวัน ความเป็นจริงของกายกับจิต
..อย่าปรุง..อย่าปรี๊ด..
..โรคระบาด..ไม่น่ากลัวเท่าโรคอาละวาด..
ถึงเวลากิน ก็ต้องกิน ถึงเวลานอน ก็ต้องนอน..อย่าลีลา..ลูกต้องให้ความร่วมมือกับคนในบ้าน จะทำอะไรตามใจเหมือนอยู่นอกบ้านไม่ได้
รู้ว่าเบื่อ รู้ว่ากลุ้ม ลูกต้องอดทน ไม่ได้ให้ทนอยู่คนเดียว ต้องอดทนร่วมกันทั้งโลก
เสื้อผ้าสวยงามที่มี เอาออกมาใส่ ใส่เดินอยู่ในบ้านนี่ล่ะ ถ้วยชามสวยๆก็เอามาใส่ข้าวปลาอาหาร สร้างความสุขให้คนในบ้านจะได้ไม่เครียด
เบื่อสวดมนต์ก็ร้องเพลงได้
เต้นออกกำลังกายอยู่ในบ้าน หาอะไรทำ เบิร์นไขมันออกไป จะได้ไม่ต้องกังวลกับความอ้วน
..ไม่มีอะไรที่เกิดขึ้นเป็นอมตะ..
..เดี๋ยวทุกอย่างก็ผ่านไป..
..ไม่ต้องเอาชนะใคร เอาชนะใจตนเองก็พอ..
..ปรับตัวให้อยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขได้..
..เพียงเข้าใจที่จะอยู่..ให้มีความสุข..
..นาทีนี้..ชีวิตที่มีลมหายใจสำคัญที่สุด..
..รักลูกที่สุด..จากแม่..
..แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ..