ย้อนหลังจากนี้ไปหนึ่งแสนกัป
พระพุทธเจ้าทรงพระนามว่า วิปัสสี
เสด็จอุบัติขึ้น ในภพชาตินั้นเศรษฐีเป็นหลานของกุฎุมพีชื่อ อวโรชะ
ส่วนตัวเองก็มีชื่อว่า อวโรชะ ซึ่งมาพ้องกับชื่อของลุง ในสมัยนั้น ตัวของลุงปรารภจะสร้างพระคันธกุฎีถวายแด่พระบรมศาสดา
หลานชายได้ยินข่าวนั้น เกิดมีจิตเลื่อมใส อยากขอบริจาคเงินร่วมบุญกับลุงของตนด้วย
Good night shrawasti
..ยอมแพ้ทุกคนเพื่อชนะใจตนเอง..
..ไม่ต้องสู้กับใคร..สู้กับใจตนเองก็พอ..
ดร.แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ
ประวัติเมณฑกเศรษฐี แห่งเมืองภัททิยนคร
เมื่อพระบรมศาสดาทรงเห็นอุปนิสัยแห่งโสดาปัตติผลของท่านผู้มีบุญทั้ง ๖ ท่านคือ เมณฑกเศรษฐี ภรรยาของเศรษฐีชื่อว่า
จันทปทุมา
ลูกชายชื่อธนัญชัยเศรษฐี ลูกสะใภ้ชื่อสุมนาเทวี หลานสาวชื่อนางวิสาขา และทาสคนสนิทชื่อปุณณะ
จึงเสด็จไปยังเมืองภัททิยนคร พร้อมทั้งภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ ทรงประทับอยู่ในเชตวัน เพื่อรอคอยการมาเข้าเฝ้าของท่านเศรษฐี
Good morning shrawasti
ดร.แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า
“ ภิกษุทั้งหลาย ในอุบาสิกาเหล่านี้ อุบาสิกาที่เป็นโสดาบันก็มี เป็นสกทาคามีก็มี เป็นอนาคามีก็มี อุบาสิกาทั้งหมดนั้นไม่เป็นผู้ไร้ผลทำกาละดอก ภิกษุทั้งหลาย “
ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงทราบเนื้อความนั้นแล้วทรงเปล่งพระอุทานนี้ ในเวลานั้นว่า
“โลกมีโมหะเป็นเครื่องผูกพัน ย่อมปรากฏ
ดุจรูปอันสมควร คนพาลมีอุปธิกิเลสเป็นเครื่องผูกไว้ ถูกความมืดแวดล้อมแล้ว จึงปรากฏดุจมี
ความเที่ยง ความกังวลย่อมไม่มีแก่ผู้เห็นอยู่
ก็แลครั้นตรัสอย่างนั้นแล้ว ทรงแสดงธรรมว่า
“ ภิกษุทั้งหลายธรรมดาสัตว์ทั้งหลาย เที่ยวไปในวัฏฏะ เป็นผู้ไม่ประมาทตลอดกาลเป็นนิตย์กระทำบุญกรรมก็มี เป็นผู้มีความประมาทกระทำบาปกรรมก็มี เหตุนั้น สัตว์ผู้เที่ยวไปในวัฏฏะ จึงเสวยสุขบ้างทุกข์บ้าง “
ความตายของพระนางสามาวดีควรแก่กรรมในปางก่อน
ต่อมาวันหนึ่ง ภิกษุทั้งหลาย สนทนากันในโรงธรรมว่า “ ความตายเช่นนี้ ของอุบาสิกาผู้ถึงพร้อมด้วยศรัทธาเห็นปานนี้ ไม่สมควรเลยหนอ ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย
พระศาสดาเสด็จมาตรัสถามว่า“ ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้เธอทั้งหลายนั่งประชุมกันด้วยเรื่องอะไรหนอ”
เมื่อพวกภิกษุนั้นกราบทูลเรื่องที่กำลังสนทนากันอยู่แล้ว ตรัสว่า
“ ภิกษุทั้งหลาย ความตายนั่นของหญิงทั้งหลาย มีพระนางสามาวดีเป็นประมุข ไม่ควรแล้วในอัตภาพนี้ แต่ว่าความตายอันหญิงเหล่านั้นได้แล้ว สมควรแท้แก่กรรมซึ่งเขาทำไว้ในกาลก่อน “
พระบรมศาสดาอันภิกษุเหล่านั้นทูลอาราธนาว่า“ กรรมอะไร อันหญิงเหล่านั้นทำไว้ในกาลก่อน พระเจ้าข้า ขอพระองค์จงตรัสบอกแก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย “
ดังนี้แล้ว จึงทรงนำอดีตนิทานมาเล่าว่า
บุรพกรรมของพระนางสามาวดีกับบริวาร
ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้าพรหมทัต ครองราชสมบัติอยู่ในกรุงพาราณสี พระองค์ได้ทรงอุปัฏฐากพระปัจเจกพุทธเจ้า ๘ องค์
ให้ฉันอยู่ในพระราชวังเป็นเนืองนิตย์ โดยมีหญิง ๕๐๐ คน คอยบำรุงพระปัจเจกพุทธเจ้าเหล่านั้น
วันหนึ่งพระปัจเจกพุทธเจ้า ๗ องค์ไปสู่หิมวันตประเทศ ส่วนอีกองค์หนึ่ง นั่งเข้าฌานอยู่ในที่รกเต็มไปด้วยหญ้าแห่งหนึ่งริมแม่น้ำเมื่อพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลายไปแล้ว พระราชาทรงพาหญิงเหล่านั้นไป เพื่อทรงเล่นน้ำในแม่น้ำ ณ สถานที่นั้น
หญิงเหล่านั้นเล่นน้ำอยู่ตลอดช่วงเวลาหนึ่ง ก็ขึ้นมาจากการเล่นน้ำแล้ว
ครั้นเมื่อถูกความหนาวบีบคั้นก็ใคร่จะผิงไฟ จึงกล่าวกันว่า
“ท่านทั้งหลาย พึงหาดูที่ก่อไฟของพวกเรา “
เที่ยวไป ๆ มา ๆ อยู่เห็นที่รกด้วยหญ้า (ชัฏหญ้า) นั้น จึงยืนล้อมก่อไฟแล้ว ด้วยสำคัญว่า “กองหญ้า“
เมื่อหญ้าทั้งหลายไหม้แล้วก็ยุบลง หญิงเหล่านั้นแลเห็นพระปัจเจกพุทธเจ้า จึงกล่าวกันว่า“ พวกเรา ฉิบหายแล้ว ! พวกเราฉิบหายแล้ว ! พระปัจเจกพุทธเจ้าของพระราชาถูกไฟคลอก พระราชาทรงทราบจักทำพวกเราให้ฉิบหาย เราจักทำท่านให้ไหม้ทั้งหมด “
เพื่อปกปิดความผิดของตนเอง ทุกคนจึงนำฟืนมาจากที่โน้นที่นี้ มาสุมรวมกันทำให้เป็นกองในเบื้องบนแห่งพระปัจเจกพุทธเจ้านั้น แล้วหญิงเหล่านั้นสุมไฟใส่ในฟืนกองนั้นแล้วหลีกไป ด้วยคิดว่า
“ บัดนี้ จักไหม้ละ “
ความจริงนั้น คนทั้งหลายแม้นำฟืน ๑,๐๐๐ เล่มเกวียนมาสุมอยู่ ก็ไม่อาจที่จะทำอันตรายแก่พระปัจเจกพุทธเจ้าที่ทรงอยู่ในสมาบัติ
แม้จะเพียงให้รู้สึกว่าอุ่นได้ เพราะฉะนั้น พระปัจเจกพุทธเจ้านั้น ในวันที่ ๗ ท่านจึงออกจากสมาบัติ แล้วก็ไปตามสบายแล้ว
หญิงเหล่านั้นไหม้ในนรกลิ้นหลายพันปี เพราะผลแห่งกรรมที่ทำไว้แล้วนั้น เมื่อพ้นจากนรกแล้ว ก็ต้องมาถูกเผาอยู่ในเรือนที่ถูกไฟไหม้อยู่
โดยทำนองนี้แล สิ้น ๑๐๐ อัตภาพ ด้วยวิบากอันเหลือเศษแห่งกรรมนั้นแล นี้เป็นบุรพกรรมของหญิงเหล่านั้น ด้วยประการฉะนี้.
ทรงแต่งตั้งเป็นเอตทัคคะผู้มีปกติอยู่ด้วยเมตตา
ภายหลัง พระศาสดาประทับนั่ง ณ พระเชตวันวิหาร เมื่อทรงสถาปนา พวกอุบาสิกาไว้ในตำแหน่งต่าง ๆ ตามลำดับ จึงทรงนำเรื่องที่พระนางแผ่เมตตา ห้ามลูกธนูที่พระราชาทรงกริ้วตนได้
ความร้อนคือสัญญาลักษณ์ของไฟ
เวทนาคือความรู้สึกของกาย
เมื่อจิตพิจารณา
ความไร้สาระของกายที่เวทนา
จิตจึงหลุดพ้นจากกายอันน่าชังด้วยเวทนาแห่งธรรม
จากพระโสดาบัน
บรรลุธรรมจนถึงพระสกทาคามีและอนาคามีตามลำดับ
กราบพระธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ข้าพเจ้ามีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งตลอดชีวิต
ดร.แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ
นายมาคัณฑิยะเข้าไปหาแล้ว กล่าวอย่างนี้ว่า
“ แม่ทั้งหลาย พระราชารับสั่งให้พันเสาเหล่านี้ด้วยผ้าชุบน้ำมัน
เพื่อประโยชน์แก่การทำให้มั่นคง ธรรมดาในพระราชวัง เรื่องที่กระทำ จะเป็นเรื่องดี หรือเรื่องชั่ว เป็นของรู้ได้ยาก
จงอย่าอยู่ในที่ใกล้เราเลย แม่ทั้งหลาย
ดังนี้แล้ว ให้หญิงเหล่านั้นเหล่านั้นเข้าไปในห้อง ปิดประตูแล้ว ลั่นดาลภายนอก จุดไฟ ตั้งแต่ต้นลงมาแล้ว.
ครั้งนั้นแล สตรี ๕๐๐ นาง บริวารของพระนางสามาวดี แม้จะบรรลุโสดาปัตติผลแล้ว แต่ก็ไม่ได้ไปสำนักของพระศาสดาเพื่อเฝ้าพระพุทธเจ้าตามกาลอันสมควร
ทั้งนี้เพราะพระราชาไม่ทรงมีศรัทธา
เพราะเหตุนั้น เมื่อพระทศพลเสด็จพระราชดำเนินระหว่างถนน เหล่าสตรีทั้งหลายได้โอกาสเพื่อจะชมพระบารมีพระศาสดา
แต่ครั้นเมื่อหน้าต่างทั้งหลายในพระราชวังมีไม่พอ สตรีเหล่านั้นจึงเจาะช่องน้อยในห้องของตนมองดูพระศาสดา
Good night shrawasti
มีชีวิตเพื่อความพอใจของคนอื่น..ขมขื่นทั้งชีวิต
ดร.แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ
18-23 มกราคม 2563
คณะปฎิบัติธรรมเชตวันรุ่น2และคณะปฎิบัติธรรมรุ่น2.2
ร่วมกันแจกทานหน้ากุฎิพระพุทธเจ้าวัดเชตวันมหาวิหาร
และแจกทานที่วัดบุปผาราม วัดที่นางวิสาขาสร้างถวายพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
แจกอินทผาลัมแห้ง 2,000 ถุงน้ำหนัก 1,000กิโลกรัม
แอ้ปเปิ้ล160กิโลกรัมทับทิม 100กิโลกรัม
กล้วยลิง 120 โล ยาหม่อม2,500ตลับ ขนมเด็กลูกอม1,500ห่อ
ด้วยเดชแห่งทานศีลภาวนาที่ข้าพเจ้าสร้างถวายเพื่อพุทธบูชา
ธรรมบูชา สังฆบูชานี้จงเป็นไปเพื่อประโยชน์เพื่อความสุข
เพื่อความเจริญแก่ข้าพเจ้าทั้งหลายตลอดกาลและนานเทอญ
ท่านทั้งหลายจงอนุโมทนากับข้าพเจ้าเถิด
ดร.แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ
กำเนิดนางขุชชุตตรา
ต่อมาวันหนึ่ง พระศาสดามีภิกษุสงฆ์แวดล้อม ประทับนั่งในเรือน ของหัวหน้าช่างทำดอกไม้ ขณะนั้นนางขุชชุตตรา
หญิงรับใช้พระนาง สามาวดี นำกหาปณะ ๘ กหาปณะไปเรือนนั้น
เพื่อต้องการดอกไม้ หัวหน้าช่างทำดอกไม้ เห็นนางก็กล่าวว่า แม่อุตตรา ไม่มีเวลาทำดอกไม้ ให้เธอดอก
ฉันจักเลี้ยงดูพระภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข แม้เธอ ก็จงเป็นสหายในการเลี้ยงดูด้วย ด้วยอาการอย่างนี้
ตั้งแต่นี้ไป เธอก็ จักพ้นจากการต้องขวนขวายรับใช้คนเหล่าอื่น แต่นั้น
นางขุชชุตตรา บริโภคอาหารที่ตนได้แล้ว
ก็ทำการขวนขวายในโรงอาหาร เพื่อพระพุทธะทั้งหลาย
Good morning shrawasti
อิสระภาพของใจที่ไม่ยึดถือครอบครอง
เห็นโลกตามความจริงว่า..ไม่มีอะไรเป็นของ..ของเรา
หยุดปรุงแต่ง..ใจจึง..ปล่อยวาง
ดร.แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ