อ่านหนังสือวันละหน้า หน้าที่7
—เกรงกลัวต่อบาป–
ทำอาหารรสเด็ดทุกวันไม่เคยใช้เงินถึง 3,000บาทเก็บเงินแบงค์ 20 แบงค์ 100 ที่เหลือแต่ละวันนับเงินได้ 1300 บาท..
อ้าว..บวชเป็นแม่ชีแล้ว..ทำไมยังยักยอกอีก
ทำไมไม่เป็นคนดี..หลวงพ่อก็ไว้ใจเชื่อใจทำไม..เราทำลาย..ความเชื่อใจของหลวงพ่อ..ไม่ทำบัญชี..
ทบทวนตัวเองว่า..จะเอาเงินก้อนนี้ไปทำอะไร?
ความละอายเกรงกลัวต่อบาปเกิดขึ้น..
เกิดขึ้นภายในใจ..เห็นภัยของกรรม..
เงินของหลวงพ่อตั้งใจทำบุญ..ทำอาหาร
เลี้ยงพระ..เลี้ยงญาติโยม..
ต่อไปต้องระวังใจตัวเอง..ใส่ชุดขาว..
แถมโกนหัวแล้ว..ต้องรักษาศีลให้บริสุทธิ์
ขืนเป็นแบบนี้..เราก็คือโจรดีๆนี่แหล่ะ
คนอื่นไม่รู้..แต่เรารู้..น่าอับอายเหลือเกิน
เริ่มใหม่..ยังไม่สาย..
จากวันนั้นเป็นต้นมา…ญาติโยมทานข้าว
เสร็จ..เอาเงินมาใส่มือฝากทำบุญด้วย..
อาหารอร่อยมาก..ครั้งหน้าหนูไม่แวะที่อื่น
มาทานข้าววัดดีกว่า..ได้ทำบุญด้วย
เงินมีให้ซื้อกับข้าวทุกวัน..ไม่ต้องเบิกเงิน
หลวงพ่อ..ทำอาหารร้อนๆ..ตั้งวง 45 วง
คนเต็มศาลาทุกวัน
..ข้าวปลาอาหารมากมาย..กุ้งแช่น้ำปลา
กระเพาะปลาน้ำแดง ตุ๋นฟักมะนาวดอง
ปลากระพงนึ่งมะนาว น้ำพริกกระปิ ผักต้มปลาทู..
ขนมหวาน..ผลไม้
ทุกคนกำลังทานอาหารเลิศรส..
อย่างมีความสุข..เราบอกทุกคนว่า..ขาดอะไร
ไปตักได้อีก..อาหารมีเยอะนะคะ
ทุกคนชมรสชาติอาหาร..ว่า..แม่ชีใหญ่
อาหารอร่อยมาก..ยิ้ม
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น..มีคนเรียกให้รับโทรศัพท์..
แม่ชีใหญ่มีคนโทรหา..
เดินไปรับโทรศัพท์ด้วยใจเบิกบาน..
เสียงปลายสาย..เป็นเสียงร้องไห้ของ..
ลูกสาวที่กำลังท้อง..พูดปนสะอื้นว่า..
แม่..ลูกไม่ได้กินข้าวมาหลายวันแล้ว..
ตั้งสติฟังลูกสาวพูด..หันไปมอง
คน..เป็นร้อย..คน..กินข้าวอย่างอิ่มหนำสำราญ..
น้ำตามันไหล..ไหลไม่หยุด..
ถามลูกว่า “ทำไมล่ะลูก”
ลูกตอบว่า”ไม่มีตังเลยแม่”ร้องไห้
“อ้าวไม่มีตังแล้วอยู่..ยังไงหลายวันหรือยัง”
“หลายวันแล้วแม่ ลูกกินหยวกกล้วย”ร้องไห้
“เอามาต้มกิน”แม่ แม่ หิวข้าว”
“คิดถึงแม่”ร้องไห้
เรายืนน้ำตาไหลรู้สึกใจสลาย..
ทำไมถึงเป็นแบบนี้..ตังก็ไม่มี
บอกลูกว่ารอแม่สองชั่วโมงนะ
เดี๋ยวแม่จะรีบไปหา…
วางโทรศัพท์น้ำตากลบหน้า..
บอกลูกไปแล้ว..จะโกหกให้ลูกรอทำไม
ตังก็ไม่มี..จะไปอย่างไง..ความรู้สึกมัน
เข็ญใจ..ตายทั้งเป็น..
ตายทั้งเป็น..มันเป็นแบบนี้นี่เอง..
ทำให้คนอื่นกินดีๆทุกวันทำไมปล่อยลูก
ให้อดอยาก..รู้สึกสงสารลูกจับหัวใจ
เสียงหลวงพ่อก้องเข้ามา
“ถามลูกมึงก่อน..ลูกมึง..ให้มึงบวชไหม”
ดังเข้ามาในใจ..เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง
แต่..ทำไมต้องสอบกันขนาดนี้ น้ำตาของ
ความพ่ายแพ้..ไหลรินไม่มีท่าทีจะหยุด
ความคิดปรุงแต่งจนจิตเศร้าหมอง
อยู่ยากจริงๆ..อยู่แบบไหน..เรียกอยู่เย็นเป็นสุข
..หลวงพ่อ..ฉันคิดถึงลูก..
หลวงพ่อปรีชาเดินมายื่นกระเป๋าสตางค์ให้
ท่านบอกว่า”เงินในกระเป๋านี้..กู..ให้มึง
แล้วแต่มึง..จะเอาไปใช้อะไร..ใช้ได้ไม่บาป”
แต่เมื่อครู่นี้เราคุยกับลูกแค่สองคนนะ
หลวงพ่อไม่ได้ฟังด้วยทำไมท่านเดินเอา
เงินมาให้..หลวงพ่อต้องได้ยินแน่ๆ
เหมือนเกิดใหม่ทันที..จิตที่ตกต่ำเมื่อครู่นี้
มีอาการพองโต..ปิติและชุ่มชื่นใจ
รีบสั่งงานให้คนงานก่อสร้างดูแล
เก็บล้าง..แม่จะเข้ากรุงเทพ
ลูกศิษย์หลวงพ่อได้ยิน..บอกแม่ใหญ่ไปกับผม
ผมเข้ากรุงเทพพอดี
สองชั่วโมงต่อมาได้พบลูกสาว..ท้องแก่
พากันไปกินข้าว..ซื้อข้าวสารอาหารไว้ให้
รักลูกสุดหัวใจ..แต่แม่ทำได้แค่นี้..ถ้าไม่ไหว
ก็กลับมาหาแม่นะ..นอนค้างกับลูกคืนนึง
เช้าก็นั่งรถกลับวัด..สองจิตสองใจ..
สึกดีไหม..ลูกลำบาก..แต่จุดธูปบอกพระประธาน
แม่จะเสียสัจจะ..แม่จะวิ่งหนีกรรม..
..ลูกรัก..แม่รักลูกมาก..ไม่ใช่แม่ไม่สงสาร
..แต่แม่ต้องเดินทางไกล..ไปดินแดนนิพพาน..
..ขอให้ความตั้งใจ..ของแม่..ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว
..ขอให้กุศลผลบุญที่แม่ทำ..ส่งให้ลูก
..ไม่ตกต่ำ..ไม่อดอยาก.สุขกายสุขใจ
..ทุกข์อย่าใกล้ลูกอีกเลย..
..ขอให้ลูกรู้จักพอ..พอใจในสิ่งที่มี
..ข้อสอบข้อแรกเรื่องยักยอกเงิน..
..ข้อสอบข้อที่สองเมื่อบวชได้ประมาณปีกว่า
..ลูกร้องหิวข้าวขณะที่เราทำอาหารอย่างดีมากมาย
..เกือบสอบไม่ผ่าน ..เป็นแม่ชีต้องอดทน
..อดกลั้น..ทนต่อสิ่งที่มากระทบ..กระทบแบบนี้
..ทนต่อสิ่งที่..ทนได้ยาก..กระทบจนอารมณแปรปวน
..แต่มันผ่านมาแล้ว..
..ชีวิตมีความไม่แน่นอนเกิดขึ้นเสมอ..
..รออ่านหน้าที่8นะคะ
หน้าที่8 หลวงพ่อให้วิชาสมถะกรรมฐาน
แม่ชี ทศพร วชิระบำเพ็ญ
..