อ่านหนังสือวันละหน้า หน้าที่ 22—–มีฤทธิ์—–

อ่านหนังสือวันละหน้า หน้าที่ 22

การถูกฝึกให้เรียนรู้เรื่องวิชาสมถะกรรมฐาน ในแบบของหลวงพ่อปรีชา
เป็นข้อสอบที่ทำยากมากแต่ท่านก็ปั้นแม่ชี จนเป็นที่พอใจของท่าน..ท่านเคยเทศน์บนเขาปีสุดท้ายของแม่ชีว่า..ท่านดีใจที่..แม่ชีเทศน์ปริศนาธรรม..ออกมาเป็นข้อๆ

ภายภาคหน้า ถึงมีอะไรเกิดขึ้นหลวงพ่อก็อุ่นใจเพราะแม่ชีใหญ่คือเนื้อนาบุญของพระพุทธศาสนา..สามารถพาญาติโยมข้ามฝั่งได้..ลงเขาครั้งนี้ขอให้แม่ชีใหญ่ทำทานให้มากๆ

..ความทรงจำเกี่ยวกับการสอนของหลวงพ่อปรีชา..เป็นความทรงจำที่ทำให้แม่ชีคิดถึงท่านทุกวัน..ถ้าท่านไม่อบรมบ่มนิสัย..แม่ชีคงก้าวไม่พ้นความโลภโกรธหลง..คงแช่อยู่ในอวิชชา..หลงในฤทธิ์..หรืออาจพาคนหลงทางได้แบบคิดไม่ถึง

ท่านเคยเอามือเกลี่ยทรายชื้นๆจนเรียบฟู..ท่านว่า..”ชีใหญ่เดินมาที่บนทรายนี่..เดินมาหากูตรงนี้”..แม่ชีก็เดินไปหาท่านประมาณ 9-10 ก้าว

พอยืนตรงหน้าท่าน..ท่านว่าที่ตีนมึงมีทรายติดมามั่งมั้ย..แม่ชีก้มมองดูก็ไม่พบทรายเม็ดเดียวก็ไม่มี

บอกท่านว่า “ไม่มีทรายติดเท้ามาเลย”
..ท่านว่า “มึงหันหลังไปดูที่มึงเดินมาซิ..มีรอยตีนมั้ย”
“คุณพระช่วย..ไม่มีรอยเลยหลวงพ่อ..ไม่มีรอยเท้าเลย..ทำไมถึงไม่มีรอย”
..หลวงพ่อมองมา ..ท่านว่า “ใจมึงว่าง..กูกำหนดดูจิตมึงตอนที่มึงเดิน..จิตมึงว่องไว..เข้าออกรวดเร็ว..ชีใหญ่กูไปและ”

พอหลวงพ่อปรีชาเดินจากไป..แม่ชีหันหลังเดินกลับไปที่ทรายใหม่..ก้าวแรกเท้าจมลงไปในทรายทันที..

หลวงพ่อเดินกลับมา..ท่านว่า”กูนึกแล้วมึงต้องเดิน..เป็นไงมึงแพ้ใจนะชีใหญ่..ได้แล้วครั้งหนึ่งมันจะไม่มีครั้งที่สอง”
“เรื่องอะไรก็แล้วแต่..เมื่อไหร่ที่ใจมึงว่าง..หันหลังแล้วเดินหน้าไป..เดินไปไกลๆ”

ท่านเดินจากไปแล้วทิ้งข้อความไว้ให้สอบ..ท่านไม่เคยรอคำตอบแม้แต่ครั้งเดียว

ท่านว่า..”กูนึกแล้วมึงต้องกลับมาเดิน”
..คำนี้..ท่านสอนอะไร..

เมื่อมาอยู่กับปัญหาที่เกิดขึ้น..ทุกครั้งจะนึกถึงคำว่า..ว่าง..ใจว่าง..ไม่ถือโทษ..ไม่ยึดติด..มันได้คำตอบทันที..ทรายไม่ติดเท้า

หลวงพ่อสอนขั้นวิชชาสาม..อภิญญาหก..

ท่านสอนว่า การมีฤทธิ์มันถอนความยึดมั่น..ยึดติดไม่ได้..ถ้าเราจะถอนความยึดมั่น..ถือมั่น..มันต้องถอนที่ใจเรา..

ท่านว่า”เห็นก็สักแต่ว่าเห็น..ให้ปล่อยวาง”

–ธรรมมะรอยเท้าบนพื้นทราย–

หลวงพ่อท่านรู้เห็นทุกเรื่อง..ท่านให้ทำข้อสอบล่วงหน้าเป็นปีๆ..เกิดขึ้นหลายครั้ง

แม่ชีผ่านมา..แบบถ้าสู้กัน..แม่ชีก็เลือดท่วมตัว..ได้คำตอบให้ตัวเองว่า..ทุกอย่างอยู่ที่ใจ..

———————————-

–นี่ก็ฤทธิ์–

ครั้งที่เคยค้าขายหินทรายทางเรือ..ได้รับงานทำเขื่อนริมคลองกันตลิ่งพัง..

ลุงที่เป็นเจ้าของบ้านรู้จักกันมานาน..ลุงใจดี เป็นเจ้าของวังกุ้งเนื้อที่หลายร้อยไร่.. ลุงเป็นคนพูดติดอ่าง

ส่วนป้าก็นับถือคนทรง..ไปหาเพื่อปรับทุกข์กับคนทรงเรื่องสมบัติที่มี ว่าลูกจะดูแลแทนได้มั้ย..คนทรงบอกให้ป้ารับขันถ์..ป้าก็รับขันถ์ที่คนทรงให้มา…

คนทรงร่างเจ้าพ่อหนุมาน..จะมาทำพิธีไหว้ครูที่บ้านลุง..ลุงร้อนใจคุยให้ฟังว่า..
“กู..กู.ไม่สบายใจ..ใจใจเลย..เลย เมียกู..กูมันมัน มัน บ้า.บ้า..กู.กู..เบื่อ..เบื่อ.เบื่อ..มันจะให้ให้กู..กู..กูรับรับขันถ์”

ลุงพูดติดอ่าง..คุยกันสักพักป้าเดินตามมาพูดว่า..”เตี่ยรับขันถ์เถอะ..ลูกจะได้เก็บสมบัติอยู่.นะเตี่ย”..ลุงลุกเดินหนีเข้าบ้าน..

ทุกวันป้าเฝ้าพูด..ให้ลุงรับขันถ์..ในที่สุดลุงก็ยอมไปรับขันถ์มา..วันที่รับขันถ์ลุงเรียกให้เข้าไปหา..

แกว่า..”กูกูกู..กูจะ.จะจะจะทำทำให้..ให้มึง.มึงมึง.หมดทุกทุก.ทุก..มึงมึงไปเอาเอา..เอาขันขัน..ขันใส่ใส่ใส่.ใส่น้ำน้ำน้ำมา..มามา”