อ่านหนังสือวันละหน้า ณ.ศรีสะเกษ
อุปทาน
ทุกคนในคณะมีศรัทธาต่างๆกัน รับผิดชอบหน้าที่แต่ละแผนกสุดความสามารถ
วันเวลาผ่านไปรวดเร็วดั่งพลิกฝ่ามือ
นักสร้างบุญแต่ละแผนกต่างหวงแหนที่จะแบ่งปันให้ใครเข้ามายุ่งยากและปฎิเสธการช่วยเหลือ
กลายเป็นความทุกข์ใจที่ไม่มีคำอธิบาย
เริ่มไม่มีความสุขกับสิ่งที่ทำ
คนอยากช่วยก็ไม่เรียนรู้ ไม่ถาม
ความบาดหมางเริ่มเกิดขึ้นในใจ
แม่ชีต้องลงไปเทศน์ให้ฟังว่า
ทุกคนที่รับผิดชอบแต่ละเรื่องถูกอุปทานครอบงำเอาแล้ว อุปทานหมายถึงความยึดมั่นถือมั่น หรือความโลภที่จะทำคนเดียวก้าวไม่พ้นกิเลสในใจ
เช่นสองคนนี้รับผิดชอบเรื่องหุงข้าว
หากวันหนึ่งคนอื่นโดดไปหุงข้าวแทน
สองคนที่เคยหุงข้าวต้องโกรธคนที่มายุ่งกับหม้อหุงข้าวอย่างไม่รู้ตัว
รู้ไม่ทันอารมณ์โกรธที่เข้าไปยึดติดในสิ่งที่ทำ การมีโอกาสมาอยู่ที่อุทยานธรรมดงยางมีสองเรื่องเท่านั้นที่ต้อง
ทำความเข้าใจ
1 ข้าวของทั้งหมดนี้เป็นของญาติโยมร่วมบุญมาไม่ใช่ของ ของเรา
2 เรามีโอกาสมาทำให้สุกให้เสร็จเพื่อ
มีส่วนในบุญเท่านั้น
การทำงานร่วมกันต่างคนต่างยึดมั่นถือมั่นโลภเอาไว้เอาคนเดียวก็ไม่ถูกต้อง
กิเลสเรียกง่ายๆคือความโกรธโลภหลงนี่ล่ะ มันอยู่กับเรามาหลายภพหลายชาติติดเป็นนิสัย เป็นความเคยชิน
เมื่อยังไม่ปล่อยวางมีด ไม่ปล่อยวางตะหลิว กระบวย จะเป็นบุญได้อย่างไร
อย่าทำตัวให้การอยู่ร่วมกันมีปัญหา
บุญคือความสุขใจ
บุญไม่ใช่ยึดไว้ตักคนเดียว
ยึดไว้หั่นคนเดียว คนอื่นมาหยิบแล้วเราโกรธไม่ใช่บุญ
การขวนขวายในกิจที่ชอบย่อมเกิดประโยชน์เป็นอันมาก ความรับผิดชอบ
ในหน้าที่เป็นเรื่องน่ายกย่อง สำหรับจิตอาสาอย่างพวกเรา
ทำความเข้าใจเรื่องบุญกันอีกครั้ง
บุญคือความสุขใจ
บุญไม่ใช่ทำแล้วร่ำรวย
ความรับผิดชอบบางครั้งทำให้เห็นแก่ตัว ความยึดมั่นอยู่กับการกระทำทุกอย่าง อันนี้น่ากลัวเพราะเข้าใจเอาเองว่าเป็นความรับผิดชอบ
พรรษานี้ปฎิบัติธรรมแบบลืมตา อะไรมากระทบใจ กระทบกาย ก็อย่าเอาความโกรธตัดสินใคร พิจารณาใจเราไว้ดีๆ โกรธเพราะไม่ถูกใจ โลภเพราะยึดไว้หลงเข้าใจว่าเราถูก แบบนี้ยังไม่ผ่าน
ทำใจให้เบิกบาน
น้อมระลึกถึงคุณพระศรีรัตนตรัย ชีวิตมีโอกาสได้ทำบุญให้ทานด้วยใจที่ศรัทธา รักษาศรัทธาไว้อย่าให้อุปสรรคทางใจมาบั่นทอนสิ่งที่เรามี
ศรัทธาตั้งมั่นไม่หวั่นไหว
รออ่านพรุ่งนี้นะคะ
ดร.แม่ชีทศพร วชิระบำเพ็ญ